ZATERDAG 19 SEPTEMBER
Vandaag is de weekmarkt in Vila do Conde, een kleine markt waar voornamelijk groeten en fruit uit eigen kwekerij wordt verkocht, evenals honing, jammetjes en zelf gebakken brood. We kopen een speciaal brood gevuld met o.a. spekjes en uien. Lekker voor bij de soep vanavond.
We zijn op de fiets naar de markt gegaan en gaan verder de stad verkennen en bekijken die dingen die in onze reisgids beschreven zijn.
Vila do Conde is een industrie stadje (scheepswerven, touwslagerijen) en een kantkloscentrum. Het stadsbeeld wordt beheerst door het op een heuvel gelegen ‘Mosteiro de Santa Clara’, gesticht in 1318 doos Alfonso Sanches, de bastaardzoon van koning Dinis en zijn gemalin Dona Teresa Martins, maar zijn huidige -wel wat erg monumentale- uiterlijk verkreeg het in de 18e-eeuw. Omdat het klooster zo hoog ligt heb je hier een magnifiek uitzicht over de stad en de monding van de rivier.
Naar het klooster en boven de stad loopt met 999 bogen een zeven kilometer lang aquaduct uit 1714 dat vroeger het klooster van drinkwater voorzag. Naast het klooster ligt de 14e-eeuwse gotische kloosterkerk ‘São Francisco’ waarin een aantal bezienswaardige graftomben te zien zijn, helaas is de kerk als wij er zijn gesloten i.v.m. een begrafenis. Op het aangrenzende kerkhof bijna onder de ‘watergoot’ zijn fraaie grafkapelletjes te zien. Het is druk op het kerkhof, overal zijn mensen bezig om de bloemen en planten op de graven te verzorgen.
Ook de ‘Igreja Matriz de São João’ op het ‘Praça Vasco da Gama’ plein hebben we bekeken, ook deze kerk heeft net als de andere kerken die we gezien hebben weer heel veel bladgoud. Tegenover deze kerk staat aan de andere kant van het plein het 16e-eeuwse raadhuis. Voorlopig hebben we het weer even gezien en fietsen terug naar de camper, zetten de stoelen buiten en gaan weer genieten van een zonovergoten dag! Ook vanavond weer een prachtige zonsondergan en nu geen wolkje aan de horizon te zien!
ZONDAG 20 SEPTEMBER
Vanochtend vroeg wakker, Simon ligt te (t)rillen in z’n bed en heeft koorts, heeft waarschijnlijk ergens een virusje opgelopen, dat wordt uitzieken! Met paracetamol en HotColdrex proberen we het onder de knie te krijgen. We kunnen niets anders doen dan afwachten tot het weer wat beter gaat. Vandaag in ieder geval nog in Vila do Conde en morgen denk ik ook nog wel! Simon slaapt de hele dag en ik kom de dag al lezend en van het mooie weer genietend door. Sinds we hier zijn hebben we nog geen wolkje gezien, behalve dan bij één zonsondergang aan de horizon!
Al vroeg komen er een stuk op tien mannen om te vissen, ze zijn denk ik lid van de hengelsportvereniging wat ze hebben vandaag een wedstrijd. Er wordt één hele grote ton met voer gemaakt en alle mannen krijgen een deel ervan, zo is er een gelijkwaardige strijd! Aan het begin van de middag is de wedstrijd afgelopen en wordt van iedereen de vis die ze gevangen hebben gewogen en daarna worden de vissen weer teruggezet. De meeuwen hebben het al heel snel in de gaten en komen met tientallen tegelijk op de geur van de vis af en niet elke vis overleeft het terugzetten!
MAANDAG 21 SEPTEMBER
Het ziet er buiten even iets anders uit dan gisteren, we kunnen niet ze heel ver kijken want het is mistig! Zo’n tien meter voor de camper ziet Simon een vogel met een blauwe streep op z’n rug en natuurlijk ben ik heel benieuwd wat dat voor aparte vogel is, ik pak snel de camera en sluip zachtjes naar buiten, gelukkig ben ik net op tijd om ze goed te kunnen bekijken en er een paar foto’s te maken! Het zijn twee ijsvogels die even uitrusten op een dikke steen en dan snel weer verder vliegen. Geweldig deze prachtige kleurrijke vogels van zo dichtbij te zien.
We blijven in ieder geval vandaag nog in Vila do Conde, gelukkig knapt Simon wel wat op maar we vinden het verstandiger nog niet verder te gaan! We hebben weer een onverwachte en leuke ontmoeting! Er komt een camper aan die met z’n lichten knippert en vragen ons af of dat voor ons bedoeld is of voor de camper die verderop staat. Het is voor ons, het zijn Aad en Ien die we een paar jaar geleden in Evora in Portugal hebben getroffen toen we daar met onze campervrienden Siem en Franka stonden. Wat is de camperwereld dan toch klein!
We gaan samen aan de koffie en wisselen, zoals camperaars altijd doen, weer ervaringen en plekjes uit. Na de lunch gaan Aad en Ien weer verder, Simon gaat horizontaal bijtanken en ik ga op de fiets op pad, inmiddels is de mist verdwenen en is het weer mooi blauw. Er loopt een fietspad langs de boulevard naar Póvoa de Varzim, een populaire badplaats met alles er op en er aan voor de verwende toerist; sportfaciliteiten, Casino, Arena voor stieren-gevechten, dico’s, enz. enz. Póvoa is een mooi stadje met smalle met kinderkopjes ingelegde straatjes en mooie betegelde huizen.
DINSDAG 22 SEPTEMBER
We kunnen gelukkig weer, maar voor vertrek eerst nog een keer afscheid nemen van Aad en Ien, zij zijn gisteravond weer teruggekomen. Voor we op weg gaan naar Guimarães rijden we eerst naar Aguçadoura, van Aad en Ien gehoord dat daar een kraan is bij het voetbalveld en dat komt goed uit want ons water is bijna op, zowel in Guimarães waar we vandaag naar toe gaan als in Braga waar we morgen naar toe rijden is geen verzorging. We hebben vijf weken langs de mooie ‘Costa Verde’ getoerd, nu gaan we het binnenland in!
De navigatie laat ons weer eens de echte binnenweggetjes zien, kleine dorpjes, smalle straatjes met kinderkopjes of keien van verschillend formaat, we rammelen bijna de camper uit, je wordt er niet goed van, de zoveelste keer dat ze ons met een kluitje het riet in stuurt. Het vertrouwen in de navigatie is zoek!!!!!
De eerste de beste wat betere weg slaan we af en zien wel waar we uitkomen in ieder geval weg van die keien straatjes, we maken een fikse omweg via Barcelos en Braga voor we in Guimarães aankomen.
Simon gaat nog even horizontaal bijtanken en ik ga Guimarães, ook wel ‘Berco da Nacionalidade’ (= de wieg van de natie) genoemd’ verkennen. In Guimarães werd rond 1109 Afonso Henriques geboren die zichzelf uitriep tot Afonso I Henriques, de eerste koning van Portugal. In het bijzonder gezellige stadje dat onderaan de heilige heuvel Colina Sagrada ligt is van alles te zien, een klooster, diverse kerken, een raadhuis, het paleis ‘Paco dos Dugues de Braganca’ dat vooral opvalt door zijn lange dunne schoorstenen en niet te vergeten het ‘Castelo’.
Het paleis, het kasteel en het ‘Igreja da São Miguel’ ga ik bekijken. Het kasteel zijn ze aan het renoveren, over alle oude stenen trappen worden nieuwe houten trappen gemaakt met daarlangs een touw om je aan vast te houden, een stuk veiliger dus. Door de lange, spitse kantelen lijkt deze grimmige granieten burcht op een kroon, toepasselijk als je bedenkt dat Alfonso I Henriques in deze burcht werd genoren.In het puur romaanse ‘Igreja da São Miguel’ uit 1105 zou Alfonso gedoopt zijn in het stenen doopvont dat er nog steeds staat.
Het gotische paleis ‘Paco dos Dugues de Braganca’ werd in het begin van de 15e-eeuw gebouwd in opdracht van de hertogen van Barganca en in de 20e-eeuw gerestaureerd. In de pronkzalen hangen Vlaamse en Perzische tapijten en je kunt er Portugese meubelen, Chinees porselein, wapens en schilderijen van Hollandse, Italiaanse en Portugese meesters. Het is ingericht zoals dat honderden jaren geleden er uit heeft gezien met salons, slaapvertrekken, wapenkamer, het kabinet en de ontvangsthal, het is echt de moeite waard dit paleis te gaan bekijken.
We hebben de camper geparkeerd achter het kasteel, na een uurtje verschijnt er een groep jongeren waarvan een deel in het zwart gekleed is met lange omslag capes om en hoedjes op en een andere deel gewone kleren aanheeft. Drie uur (te) lang schreeuwen ze kreten en krijsen ze de leider na. Natuurlijk willen we weten wat dat allemaal te betekenen heeft, de in het zwart geklede groep is de andere groep, de eerstejaars studenten, aan het ontgroenen en het blijft niet alleen bij leuzen schreeuwen en krijsen, ze moeten zelfs een flink stuk over de grond tijgeren!
WOENSDAG 23 SEPTEMBER
Vandaag rijden we richting Braga, we gaan niet naar de stad zelf maar naar de ‘Igreja do Bom Jesus do Monte’. Volgens een gevleugeld Portugees gezegde maakt men plezier in Lissabon, werkt met in Porto en bid men in Braga, Braga is een heilige stad, het Rome van Portugal. nergens in Portugal vind je zoveel kerken. De belangrijkste kerk is de ‘Igreja do Bom Jesus do Monte’. Met Pasen en Pinksteren trekken duizenden gelovigen naar dit bedevaartsoord. De meest wilskrachtigen leggen de lange, heilige weg op hun knieën af.
Wij gaan met het tandradbaan treintje (gebouwd in 1882) naar boven, het is het oudste nog in bedrijf zijnde tandradbaantje ter wereld die alleen gebruik maakt van de zwaartekracht van water, dankzij twee watertanks die dienst doen als contragewicht. Boven wordt de watertank gevuld en beneden weer geleegd en zo trekt de zakkende de stijgende weer naar boven. Wat uniek!!! Een maal boven valt er van alles te zien, natuurlijk de Igreja, de vele beelden, de tuinen, de kunstmatige grotten, een meer en verschillende hotels.
Als we alles bekeken hebben wil ik nog graag een stuk naar beneden, Simon blijft boven en ik ga de trap af tot het plateau waar de dubbele zigzagtrap begint; een decoratief samenstelsel van terrassen en cascade-achtige treden voorzien van levensgrote beelden, fonteinen, kapelletjes en balustrades en daar heb ik geen minuut spijt van gehad, wat een geweldig ontwerp van Carlos Amarante. Het is even hijgen maar dan ben je ook zo weer boven bij de Igreja.
Om kwart voor één zijn we terug bij de camper en besluiten om een stukje verder te rijden en ergens onderweg een plekje te zoeken zodat we buiten kunnen lunchen. Na tien kilometer oostwaarts op de N-103 vinden we een prima plekje onder de bomen en dat is lekker want het is weer warm vandaag, er is een heel dun sluierlaagje maar wel zonnig, ons hoor je niet klagen! We kunnen er zelfs water tappen uit een oude bron uit 1872.
We pakken de N-304 richting Gerês en komen terecht in São Bento, best wel een toeristisch plaatsje gezien de vele stalletjes met Portugese snuisterijen zoals handdoeken, theedoeken en pannenlappen met de bekende haan en dat niet alleen, ze hebben hier ook heel veel honing uit eigen streek in allerlei leuke potjes, er gaat honing mee de camper in, altijd leuk om zo’n potje weg te geven. Zelf bussen met toeristen doen dit oord aan! Natuurlijk bekijk ik ook even de Basilica, niet zo groot als die we van-ochtend zagen maar op z’n eigen wijze ook weer heel erg mooi!
DONDERDAG 24 SEPTEMBER
We rijden weer terug naar de N-103 en voor we daar zijn hebben we eerst nog weer het prachtig stukje N-304 dicht langs het stuwmeer met rondom de bergen, dit doet een beetje aan Zuid Frankrijk denken waar je ook vaak diep in het dal een stuwmeer ziet liggen. Op de groen gearceerde N-103 slaan we linksaf richting Chaves, wat een prachtige route en wat is het hier mooi, soms heel groen, soms kaal heel met keien! Tot Chaves zijn er drie grote stuwmeren op de route die ook nog iets toevoegen aan dit mooie gebied.
We zitten midden in het natuurgebied ‘Parque Nacional da Peneda-Gerês’ in de regio Trás-os-Montes, een gebied waar je door een eeuwenlang isolement nog een brokje onvervalst Portugal krijgt te zien.
Ongerepte natuur, pittoreske dorpjes en robuuste burchten. In de wijngaarden rijpen de druiven waar eens de goddelijke port van wordt gemaakt. In februari en maart wordt het ruige landschap opgevrolijkt door de bloesem van de amandelbomen, in de vroege herfst is er de druivenoogst, helaas zijn we nog iets te vroeg!
Op zoek naar brood vinden we nergens onderweg een bakker, we rijden het iets grotere dorpje Vila da Ponte in maar ook daar zien we nergens een bakker, dan maar even aan iemand vragen hoe we aan brood kunnen komen. Het wordt ons duidelijk dat in deze dorpen het brood alleen maar wordt bezorgd, ze hebben nergens een bakker! We hebben geluk de bakker staat met zijn combi-auto bij het café, dat vind je zelf toch nooit! De chauffeur wordt uit het café geplukt en we hebben weer voor twee dagen brood!
Buiten is het erg lekker, we zitten gemiddeld op een hoogte van rond de 800 meter en het is heerlijk buiten. Bij het derde stuwmeer het ‘Barragem do Alto Rabagão’, het grootste meer van de drie, zien we een mooie picknick plek aan het water, we gaan genieten. De picknick plek is voor een camping, waar overigens niemand is maar waar de poort wel open staat, bij de receptie zien we Wifi, weliswaar een beveiligde maar de code is op het raam geplakt! We maken er dankbaar gebruik van en kunnen na acht dagen eindelijk de site weer bijwerken.
Het wordt steeds warmer, het is ruim 30 graden en ik kan het niet laten een duik in het stuwmeer te nemen, over een lange betonnen trap loop je zo het meer in, wat voelt dat lekker, het is even koud maar al snel is het genieten en dan ben je ook nog helemaal alleen in dat grote meer! Aan het eind van de middag komt de eigenaar van de camping ons niet al te vriendelijk vertellen dat we hier niet mogen overnachten, we moeten maar naar zijn camping komen, nou dat dachten we niet!! We rijden 25 kilometer en parkeren de camper op de camperplek in Boticas.
Boticas is een karakteristiek Transmontaans dorp van weleer, lezen we in onze reisgids, dat wel met de tijd is meegegaan. In dit dorp tegen de hellingen van de Altures do Barroso worden ‘vinhos mortes’ (=dode wijnen) geproduceerd. Dit is een rode wijn die na het bottelen voor een tijdje in de grond begraven wordt om op smaak te komen. Na het eten lopen we het dorp in kijken of we een ergens een fles van die ‘dode wijn’ kunnen kopen! Nergens!!! Wel zien wel een mooi park en kopen oorknopjes voor onze jongste kleindochter!
VRIJDAG 25 SEPTEMBER
Een fris nachtje, het werd 7˚ en dat is wel te verwachten als je op 500 meter hoogte staat, gelukkig is de zon er weer vroeg bij en loopt de temperatuur weer snel op, het zou zelfs weer 30 graden worden vandaag. We gaan weer op pad, terug naar de N-103 de mooie slingerende route dwars door het Nationale Park en gaan op weg naar Bragança. Ondanks dat het voor ons nog zomers aanvoelt begint hier de herfst al aardig zichtbaar te worden, het maïs is of al gemaaid of staat te verschrompelen op het land en de bomen beginnen al aardig tvan kleur te veranderen.
Over elk riviertje mooie oude stenen bruggetjes. Jammer dat op deze prachtige route zo veel stukken in brand hebben gestaan, het ontsiert het mooie landschap! Halverwege, rondom Vinhais, staan duizenden tamme kastanjebomen die werkelijk barstens vol zitten met van die stekelbollen. Je ziet ze in het wild maar ook in aangelegde boomgaarden. Na een dag met hindernissen (die we even privé houden) komen we uiteindelijk toch terecht op de camperplaats van Bragança waar het erg druk is, gelukkig vinden we nog een plekje op het laatste plateau.
Van Vila do Conde naar Bragança, 355 kilometer
